Şiirler
Hiç beceremez zihnim, kelimelere dökülüp şiir olmayı.
Bu yüzden öylece olduğu gibi çıkıverir kelimeler.
Parmaklar şahid olur,kalemin gözyaşına.
Bir sayfada toplanır bütün yaşananlar.
Hüzün olur sel olur gözyaşları.
Keder olur, musibet olur hayat durur.
Sevinç olur coşulur, mutlulukdan uçulur.
Bazen, hatta çoğu zaman kapkara bir yalnızlık olur...
Sevincine, kederine, kaderine yaşamına gözyaşına kadar bulaşmıştır...
Yok olmak istersin zaman zaman, Sonra yine...
Sonra yine başa dönersin.
Ama artık eski sen değilsindir, yalnızsan.
Kendinden çok uzak değilsin ama,
Her yeniden başlayış, seni kendinden kilometrelerce uzaklaştırıyor.
Farkına varmadıysan, hep o kişinin ben olduğunu sanmaya devam edeceksin.
Yalnız kalmaya alışacak ve artık kimseyi aramıyacaksın.
Sadece sen ve yalnızlık olacak...
Fark ettiysen daha kötü.
Çünkü fark ettiğinde çoktan yalnız kalmış ve yalnızlığın en hasına ulaşmışsındır.
Çırpınacak, yeni arayışlara bulaşacak ama yalnızlıkdn kurtulamıyacaksın.
Sonra...
Sonra çok uzun yıllar geçecek, biri çıkacak karşına.
Bütün hayatın o olacak, bağlanacaksın.
Şanslıysan, hayatına devam edeceksin.
Belki aynı evde olup çocuk sahibi olacaksın.
Telaşeler içinde bir renkli bir renksiz hayatı yaşıyacaksın.
YAŞLANACAKSIN...
Yaşlanacaksın ve bir bir çocuklarını evlendireceksin.
Sonra, seni hayata çeviren o mükemmel insanı kaybedeceksin.
Çocuklarına gidemiyeceksin, çünkü hayatın boyunca sinsi sinsi peşinde olan dostun var.
Tekrar yalnız kalacaksın üstelik tecrüben olmana rağmen yalnızlık artık 2 kat daha güçlü gelecek
Şanssızsan... Hayatına devam edeceksin.
Yalnızlığınla mucadele ederek, sahte tebessümlerle dolu mutluluk oyununa çok ihtiyacın olacak...
Bir süre sonra, bu oyuna da ihtiyacın olmayacak.
Hayatın sana oynadığı, eşsiz oyunu sürdüremeyip,
Herşeyi oluşuna bırakacaksın...
Bir bilinmeze gidiyorsun farkında değilsin.
Fakat yinede böyle olması gerektiğini düşünüyorsun.
Hayata karşı tacrını koymuş, omuzlarından yükünü kaldırış dik gururlu ve asil...
Bir oakadarda asi duygusal ama hırçın...
Zaten karmaşık hayat karşında ne gerek var bunlara...
Haydi yen yalnızlığını bir kez daha, Ağla...
Ağlaki hırçınlığın taşsın, yok et duygularını.
Ağlaki asiliğinle kır yakınlarını,
Ağla ki hesap sor kendine.
Neden bu kadar uzağım diye kendime...
Haydi durma ağla...
Sonra gevşe ve sessizce yarınki hayat maratonuna hazırlan...
Dostummm dostum. Çok zor senin işin çok...
Daha kendini kabullenemiyorsun ki.
En büyük hata burda.
Cemal...